Nota biograficzna K•Żelaskiej

Katarzyna Żelaska urodziła się w Warszawie w 1953r. Od 1978 mieszka i pracuje w Paryżu ET AU SUD DE LA FRANCE.

W latach 1973-1978 studiuje na wydziale malarstwa warszawskiej ASP. Dyplom otrzymuje w pracowni Prof. Gierowskiego w 1978.

Miedzy 1974-1977 uczestniczy w wystawach grupy „Prom” której jest współzałożycielką.

1978-1981 studiuje i uprawia sztukę komputerową na Uniwersytecie Paris 8 - Vincennes.

Prace z tego okresu to dwukolorowe najczęściej czarno-białe multiple.

W 1982-1988 uczestniczy w licznych wystawach zbiorowych w Paryżu.

Od 1983 malarstwo Zelaskiej rozwija się na wolnych, nieograniczonych zamkniętą przestrzenią obrazu formach, redukuje też ona swą skalę kolorystyczną do czerni i bieli i trzech kolorów podstawowych. Pochodzący ze zrealizowanego w1982 przez nią filmu „Płonące samoloty” rytm, nakładający się na kolor, stanie się nieodłącznym elementem jej twórczości.

Między 1989 a 1990 spędza rok w Kalifornii (San Francisko) gdzie będzie wracać na krótsze już pobyty przez kolejne pięć lat. Tam też nawiązuje współpracę z Trojanowska Gallery, która pokazuje jej prace na papierach.

1990 „Nieba made in California” zaczynają w jej twórczości częściowy powrót do płaszczyzny będącej podziałem pomiędzy wolną formą a ograniczoną katem prostym przestrzenią.

Tematy w tym okresie podejmują dialog z tradycją artystyczną „Próby stylu”, czy też interpretują symbolikę powszechnie istniejących znaków „Wybierz swój symbol”, „Piekło i niebo”. Poruszają też pola osobistych przeżyć „Requiem”, „Drzwi do raju”, „Smutek ciepłych krajów”.

1995 prace swe pokazuje na wystawie indywidualnej w Galerij Związku Artystów Plastyków Dap.

1998 podejmuje duży cykl twórczy zatytułowany „Barok for ever” gdzie skupia się na formie i rytmie organizującej przestrzeń.

Od 2000 prace jej rozwijają się głównie na płaszczyźnie, potraktowanej jak neutralne minimalistycznie białe pole. Motywem i rysunkiem posługuje się tak jak kolorem kładąc akcent na jego powtarzalności, często są one referencjami do fragmentów dawnych prac.

Tematy podejmowane dotyczą płynności miedzy realnym a iluzorycznym, nieciągłości odczucia, anegdotyczności przeżycia jego relacji do naszej pamięci.